Preludium

Nie jestem fanem blogów. I nie jest to żadna prowokacja z mojej strony. Po prostu tego rodzaju forma kontaktu ze światem nie znajdowała się do tej pory w obrębie moich zainteresowań.Coś się jednak zmieniło. Krótko postaram się przedstawić genezę powstania tego blogu, a potem już ‘jedziemy z tym koksem’.

Pod koniec sierpnia wyjechałem na roczne stypendium do Suzhou – niewielkiego, czteromilionowego miasteczka w Chinach. Od tego czasu mniej więcej co dwa tygodnie przesyłałem rodzinie i znajomym maile w formie update’ów, które w końcu (za ich namową zresztą) postanowiłem odrobinę przeredagować i pokazać szerszej „publice”.

Tak więc to, co tu znajdziecie jest z założenia formą urozmaiconej zdjęciami relacji z mojego pobytu w Kraju Środka, która być może w przyszłości zaowocuje czymś więcej. Nie obejdzie się bez dygresji, z których właściwie powinienem mieć tytuł magistra. Ale wierzę, że dzięki nim właśnie całość nabierze rumieńców.

Postaram się przedstawić Chiny piękne, Chiny obrzydliwe, kojące ducha i powodujące wylewy. Czyli takie, jakimi je widzę. Wpierw będziecie mieli okazję przeczytać, co działo się u mnie parę miesięcy temu, mam jednak nadzieję, że szybko i przyjemnie przejdziemy do wydarzeń aktualnych. Postaram się publikować nowe posty w miarę regularnie, jednak istnieje ryzyko, że od czasu do czasu będę miewał poślizgi. Powody ku temu mogą być trzy (a przynajmniej trzy przychodzą mi w chwili obecnej do głowy):

- internet w akademiku działa wedle własnego uznania i niepojętej przeze mnie logiki (raz jest, raz go nie ma, czasem udaje, że jest, ale tak naprawdę chowa się w innym pokoju)

- domena blogspot znajduje się w chińskim Indeksie Domen Zakazanych, więc muszę się czasem gimnastykować, żeby nie dać się tutejszej inkwizycji

- mogę najzwyczajniej nie mieć czasu.

Oczywiście wszelkiego rodzaju komentarze, jak i subskrypcje są jak najbardziej mile widziane. Czytajcie, bawcie się dobrze i (parafrazując slogan członka krakowskiej grupy dixie jazzowej – Old Metrpoplitan Band) „jak się Wam podobało to przychodźcie ponownie, jak się Wam nie podobało, to zaproście tu swoich wrogów”.

Aha, jeszcze dwie rzeczy:

– Nie roszczę sobie praw do bycia specjalistą w kwestii Chin tylko dlatego, że mieszkam tu kilka miesięcy. To, o czym piszę wynika z moich osobistych obserwacji, będą to również rzeczy zasłyszane, czasem przeczytane w różnego rodzaju źródłach.

– Na ogół nie używam dużych liter. Dlaczego? Bo wolę małe.

mokujin